เป็นเรื่องที่ฉันเองลำบากใจ ไม่รู้ต้องพูดไปว่าไง
พยายามคิดแต่คิดไม่ได้สักที
ทุกครั้งที่เธอถาม ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน
ก็อยากให้เธอรู้ ว่าฉันรักเธอมากเท่าไร
แต่ก็ไม่มีคำไหนที่บรรยายได้เลย
ให้ใกล้เคียงความรักที่ฉันมีให้เธอ
มันลึกซึ้งเกินจะบอก มันไม่มีคำตอบ
มันคือทุกวันที่ฉันให้เธอ
ถ้าหากมีวันไหนที่เธอไม่แน่ใจ
ให้มองมาที่ฉันมองมาที่หัวใจ
และข้างในนั้นคือคำตอบ ที่ฉันไม่ต้องบอก
เธอจะรู้เอง
ไม่รู้ต้องเอาคำมารวมกี่หมื่นล้านคำ
เพื่อให้เธอเข้าใจให้เธอได้ยินได้ฟัง
แต่ถ้ามีเวลาฉันก็ไม่ว่ากัน
เพราะมันอาจจะนานหลักหมื่นล้านวัน
การจะอธิบายว่ารักเธอแค่ไหน
มันคงไม่สำคัญหรอกเธอว่าไหม
แค่อยากให้เธอได้รู้เอาไว้ว่าฉันรักเธอ
ทุกครั้งที่เธอถาม ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน
ก็อยากให้เธอรู้ ว่าฉันรักเธอมากเท่าไร
แต่ก็ไม่มีคำไหนที่บรรยายได้เลย
ให้ใกล้เคียงความรักที่ฉันมีให้เธอ
มันลึกซึ้งเกินจะบอก มันไม่มีคำตอบ
มันคือทุกวันที่ฉันให้เธอ
ถ้าหากมีวันไหนที่เธอไม่แน่ใจ
ให้มองมาที่ฉันมองมาที่หัวใจ
และข้างในนั้นคือคำตอบ ที่ฉันไม่ต้องบอก
เธอจะรู้เอง
แต่ก็ไม่มีคำไหนที่บรรยายได้เลย
ให้ใกล้เคียงความรักที่ฉันมีให้เธอ
มันลึกซึ้งเกินจะบอก มันไม่มีคำตอบ
มันคือทุกวันที่ฉันให้เธอ
ถ้าหากมีวันไหนที่เธอไม่แน่ใจ
ให้มองมาที่ฉันมองมาที่หัวใจ
และข้างในนั้นคือคำตอบ ที่ฉันไม่ต้องบอก
เธอจะรู้เอง